"အိပ္ေနေသာနဂါးႀကီးကုိမႏႈိးပါနဲ
သတိေပးစကားက အခုအခ်ိန္တြင္ လြန္ခ့ဲေပၿပီ။ တရုတ္(သုိ႔မဟုတ္)
အာရွ၏နဂါးႀကီးက ႏုိးသြားခ့ဲပါၿပီ။ ႏုိးထလူလြန္႔လာရုံတင္မကဘဲ အနီးအပါးက
အာရွ၏က်ားမ်ား၊ ေခြးမ်ား၊ ျခေသၤ့မ်ားစသည့္ ရွိသမွ် အေကာင္ဗေလာင္ေတြကုိ
ဝါးၿမိဳဖုိ႕ႀကိဳးစားေနေပၿပီ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အာဖရိကေတာ
ဆင္ရုိင္းေတြကုိေတာင္ အလြတ္မေပးပဲ အခုိးအေငြ႕ေတြထုတ္လႊတ္ၿပီး
ညွိ႕ငင္ကာထားၿပီးေလၿပီ။ ထုိအခ်ိန္မွာပင္ တရုတ္ ဒီမုိကေရစီ ေရးလွဳပ္ရွားသူ
လ်ဴ ကုိ ၂၀၁၀ အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏုိဘဲလ္ဆုေပးရန္
ေရြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ခ့ဲမႈက ေနာ္ေဝႏုိင္ငံ၏ႏုိဘဲလ္ဆု ေကာ္မတီအေနျဖင့္
အာရွနဂါးႀကီး၏ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကုိ ျဗဳန္းကနဲဆြဲ
ႏွဳတ္လုိက္ခ့ဲျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တရုတ္၏နယ္ပယ္အင္အားခ်ဲ႕ထြင္မႈမ်
အေမရိကန္တုိ႕၏ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ပုံစံနဲ႕ မတူဘဲတစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ
ေတြ႕ရေပသည္။ ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ငါးပုံတစ္ပုံရွိေသာ တရုတ္ႏုိင္ငံႀကီးအတြက္
စြမ္းအင္လုံေလာက္မႈေနာက္ကုိ လုိက္ေနသည္ဟု ထင္စရာရွိေသာ္လည္း
ယင္းထက္ပုိေကာင္းပုိေပလိမ့္မည္။ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ထြင္မႈဟုတ္မဟုတ္ဆုိ
ရွင္းပါသည္။ အယူဝါဒေၾကာင့္ဟုဆုိရေအာင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႀကီးဟု
မ်က္စိမွိတ္ေအာ္ေနေသာ္လည္း ဒီမုိကေရစီအသံ ထက္ဝက္ေပးၿပီး
အရင္းရွင္စနစ္ေနာက္ေကာက္ေကာက္ပါ
ေသခ်ာသည့္ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုသည္ကား တရုတ္အေနျဖင့္
ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားအလြန္အမင္း ၾကည့္လုိျခင္းသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
လ်ဴကုိ ၂၀၁၀အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏုိဘဲလ္ဆုေပးရန္
ေရြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ခ့ဲအၿပီးတြင္ "အေနာက္အုပ္စု မ်ားအေနနဲ႕ တရုတ္၏
တရွိန္ထုိးတုိးတက္ႀကီးပြားလာေ
တမင္ထုိးႏွက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာ္ေဝဆုေကာ္မီတီအေနျဖင့္လည္း
ႏုိဘဲလ္ဆုႀကီးကုိ အသေရဖ်က္ျခင္းျဖစ္သည္" ဆုိကာ
တရုတ္ဘက္မွစြတ္စြဲေျပာၾကားခ့ဲ
ဒလုိင္းလားမားကုိ ႏုိဘဲလ္ဆုေပးစဥ္ကလည္း အႀကီးအက်ယ္ေဒါသေပါက္ကြဲခ့ဲသည္။
တရုတ္အေနျဖင့္ကမၻာ့မိသားစုကုိ ဥေပကၡာျပဳၿပီး ကမၻာ့အဆုိးယုတ္ဆုံးစာရင္းဝင္
ဗမာဖက္ဆစ္စစ္ဝါဒီအာဏာရွင္ သန္းေရႊကုိလည္း မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ
အကာအကြယ္ေပးေနသည္ကုိ ထင္ရွားစြာေတြ႕ရေပသည္။ တရုတ္၏ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားက
အရင္ဒုတိယ ကမၻာ့ စစ္အရွိန္မျပယ္ေသာ စစ္ေအးကာလ အယူဝါဒတုိက္ပြဲ
သက္သက္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ က်င့္ဝတ္ကိစၥေတြက
ပုိအေရးႀကီးလာၿပီး တကယ့္စစ္ပြဲတစ္ခုဆီကုိေတာင္ ျပန္ၿပီး ဦးတည္ေကာင္း
ဦးတည္ႏုိင္ေပသည္။
ဆင္းရဲမြဲေတမႈႀကီးမားသည့္ အာဖရိကတုိက္ႀကီးကုိ အေနာက္ႏုိင္ငံအစုိးရမ်ားက
တေယာက္ခ်င္းအလုိက္ေရာ အားလုံးအရင္းနဲ႕ လူသားခ်င္း စာနာမႈေတြျပခ့ဲၾကသည္မွာ
ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ယေန႕တုိင္ အာဖရိကလည္း
ပုိမတုိးတက္မစည္ပင္လာခ့ဲ။ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ တရုတ္ႏုိင္ငံ၏
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ မ်ားစြာသည္ အာဖရိကသုိ႕ ဝင္လာခ့ဲသည္။
အျငင္းပြားဖြယ္အာဏာရွင္ ဆူဒန္၏ေရနံသဘာ၀ ဓါတ္ေငြ႕ကုန္သြယ္မႈေတြမွအစျပဳကာ
တရုတ္အေနျဖင့္ လမ္းေပါက္သြားခ့ဲသည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ အာဖရိက၏
ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၏ မြဲေျခာက္ေျခာက္လမ္းမႀကီးမ်ားအေ
မွန္ေရာင္ေျပာင္လက္ေနသည့္ တရုတ္လက္ရာ အေဆာက္အဦးမ်ားစြာကုိ ေတြ႕လာေနရသလုိ
အေနာက္ႏုိင္ငံသားဆရာဝန္မ်ား၊ က်န္းမာေရးလုပ္သား၊ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားမ်ား၏
ၾကားထဲမွာလည္း တရုတ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္သားမ်ားကုိ
အေရာင္စုံစြာေတြ႕ ေနၾကရေတာ့သည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ အရွိန္ျဖင့္ ပစိဖိတ္ကြ်န္းစု ႏုိင္ငံမ်ားအေပၚတြင္
အေမရိကၾသဇာ လႊမ္းမုိးေနခ့ဲေပသည္။ ဖိလစ္ပုိင္၊ ဂ်ပန္စသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္
ေရတပ္စခန္းေတြ႕ရွိေနမႈ၊ ေတာင္ကုိရီးယား၊ တုိင္ဝမ္ကုိ စစ္ေရး
အကူအညီေတြေပးေနမႈ၊ ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံ၏ ဂူအမ္ကြ်န္းလုိမ်ိဳး ေနရာအမ်ားကုိ
အပုိင္ရယူထားမႈ စသည့္ အေနအထားမ်ားၾကားတြင္ တရုတ္အေနျဖင့္ သူ၏
အသက္ရွဴၾကပ္လွသည့္ တရုတ္ ပယ္လယ္ထြက္ေပါက္ကုိ အသာထားၿပီး အိႏၱယသမုဒၵရာ
ဖက္ဆင္းက ေက်ာက္ျဖဴ၊ စစ္တေကာင္း၊ သိရိလကၤာ တုိ႕တြင္ ဆိပ္ကမ္း
ႀကီးမ်ားတည္ေဆာက္ဖုိ႕လုပ္လုိက္
စစ္စခန္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္ရွဴပ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အာရွ နဂါးတရုတ္က အိႏၵယ
သမုဒၵရာတြင္ စီးပြားေရး ဆိပ္ကမ္းႀကီးမ်ားဖြင့္လွစ္ရန္ျ
အိႏိၵယ သမုဒၵရာ၏ မဟာဗ်ဴဟာကုိ ပုိင္ဆုိင္ႀကီးစုိးရန္ တာစူေနေပသည္။
အာရွႏုိင္ငံေတြထဲမွာက ျမန္မာ၊ ဗီယက္နမ္လာအုိႏွင့္
ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံမ်ားက လြဲၿပီး က်န္ႏုိင္ငံမ်ားအားလုံးလုိလုိ
လက္ရွိကမၻာ့ခ်န္ပီယံ အေမရိကန္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးရွိသည့္
ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ စင္ကာပူတစ္ႏုိင္ငံသည္သာလွ်င္
ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးအပုိင္း၌ ရပ္တည္ခ်က္ပုိင္းတြင္ ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိႏွင့္
တိက်မႈမရွိသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ဗမာအာဏာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ တရုတ္နဲ႔က
ေသခ်ာေပါက္ေပါင္းဖက္ခ့ဲေလၿပီ။ ရခုိင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕ကေန
ဗမာျပည္အလယ္ပုိင္းကုိ ျဖတ္ေဖာက္မည့္တရုတ္ အက်ိဳးစီးပြားပုိင္
ဓါတ္ေငြ႕ပုိက္လုိင္းႀကီးက တရုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးမည္မွ်
ခုိင္ၿမဲေနသည္ဆုိသည္ကုိ ျပသလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဗမာစစ္ဝါဒီမ်ား
အေနျဖင့္ အိႏိၵယနဲ႔လည္း စစ္ေတြဆိပ္ကမ္းေဆာက္လုပ္၊ တရုတ္နဲ႕လည္း ေက်ာက္ျဖဴ
ပုိက္လုိင္းတည္ေဆာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးကစားေနတ့ဲ ဗမာအေနျဖင့္
ဤၿပိဳင္ပြဲႀကီးထဲမွာ ဗ်ဴဟာေျမာက္သည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနသည္။ က်န္သည့္
အာဆီယံႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ တရုတ္အတြက္ေပါေခ်ာင္ပ်က္
စက္မႈထြက္ကုန္ပစၥည္းေတြ စုပုံေရာင္းခ်ရာေစ်းကြက္ႀကီး (dumping ground )
ျဖစ္ေနၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စုိက္ပ်ိဳးေရးထြက္ကုန္၊ စားစရာ
ကုန္ၾကမ္းမ်ားကုိ ေစ်းခိ်ဳခိ်ဳနဲ႔ ရယူႏုိင္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ေနရသည္။
တရုတ္အေနျဖင့္ ကုိရီးယားကြ်န္းဆြယ္ ဆက္ဆံေရးကုိေတာ့ Divide and Conquer
ဗ်ဴဟာကုိ သုံးထားသည္။ ၿပံဳယမ္းကုိ မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံေပးေနသည့္
အခ်ိန္မွာပင္ ၾကားခံအျဖစ္အျမတ္ထုတ္ရင္း ဆုိးလ္ႏွင့္လည္း
အဆက္အဆံေကာင္းေအာင္လုပ္ထားႏုိင္
သူ႕ကုိပုိအားကုိးရမည္။ ဒါမွ မဟုတ္ ေတာင္ကိုးရီးယားနဲ႕
ေပါင္းစည္းသြားရင္လည္း ေတာင္-ေျမာက္ ကုိးရီးယားသစ္က ဂ်ပန္ထက္သူ႔ကုိသာ
ဆက္ဆံစရာရွိလိမ့္မည္။ တရုတ္အဖုိ႔ဘာမွ အရွံဳးမေပၚႏုိင္ဆုိသည္ကုိ
တရုတ္နဂါးက ေကာင္းေကာင္းသိထားေပသည္။
ဂ်ပန္နဲ႕ အျငင္းပြားနယ္ေျမလုေနၾကသည္ေတာင္ တရုတ္ပင္လယ္ထဲက ကြ်န္းစု
ျပႆနာေတြေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္တြင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ကုိ
ျမွင့္တင္ထားႏုိင္သည္။ ပထဝီအေနအထားအရ တရုတ္ပင္လယ္ႏွင့္ ပုိနီးကပ္သည့္
ဂူအန္ကြ်န္းကုိ အေမရိကန္တုိ႔က ပုိင္ဆုိင္ထားမႈကလည္း သဘာဝမက်သည့္
ကိစၥျဖစ္သည္။ ဝါရွင္တန္-ပီးကင္းအစုိးရတုိ႕၏ အဓိကျပႆနာျဖစ္သည့္
တုိင္ဝမ္ကြ်န္းကိစၥကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွသည္။ တရုတ္ဖက္က " One
China Policy " ကုိ ေအာ္ၿပီး တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားစုစည္း ညီညႊတ္ေရး
ေယာင္ေယာင္ေျပာေနသည္။ ေျပာင္းလဲလာသည့္ ႏုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမ်ား
ၾကားမွပင္ တုိင္ဝမ္အစုိးရ ကုိယ္၌က တရုတ္ႏွင့္ဆက္ဆံေရးေကာင္းဖုိ႔
လုိလားျပေနတ့ဲ အခ်ိန္မွာ အေမရိကန္အေနနဲ႕ တုိင္ဝမ္ကုိ
ဆက္အကာအကြယ္ေပးထားစရာ အေၾကာင္း သိပ္မရွိေတာ့ေပ။ အကယ္၍သာ တုိင္ဝမ္ကုိ
အေမရိကန္ထားသြားမည္ဆုိပါက ေဒသတြင္းႏုိင္ငံငယ္ေတြၾကားထဲ အေမရိကန္အေပၚ
ယုံၾကည္အားကုိးမႈ ပ်က္ျပားသြားႏုိင္ၿပီး တရုတ္ၾသဇာလြမ္းမုိးမႈက
အလြယ္တကူေနရာ ယူသြားႏုိင္ေပလိမ္မည့္။
ပုိၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသည္မွာ Central Asia ဖက္က "..... စတန္ "
ႏုိင္ငံေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။ တရုတ္အေနျဖင့္ ဗမာျပည္မွ
သဘာဝဓါတ္ေငြ႕ပုိင္လုိင္းႀကီးမ်ာ
အတြက္ အႀကံႀကီးေတြရွိေနေသးသည္။ အူရဂါ လူမ်ိဳးစု မ်ားေနထုိင္ရာဇင္းက်န္း
ျပည္နယ္ထိ ေရာက္ေအာင္ေဖာက္လုပ္မည့္ပုိက္လု
ေရနံပုိက္ႀကီးက ဇတ္ကစၥတန္ကုိ ျဖတ္ေဖာက္မည္။ သဘာဝဓါတ္ေငြ႕ ပုိက္ႀကီးက
ဥစဘတ္ကစၥတန္ ေပၚျဖစ္မည္။ ပုိက္လုိင္းႀကီးမ်ားႏွင့္
သိမ္းပုိက္လုိက္ၿပီဆုိမွျဖင့္ အဆုိပါႏုိင္ငံမ်ားသည္ တရုတ္ႏွင့္တသက္
မခြဲစတမ္း ေပါင္းရေပေတာ့မည္။ လမ္းကလည္း သင့္သြားၿပီးျဖစ္၍
အာဖဂန္နစၥတန္တြင္ရွိသည့္ သတၱဳတြင္းမ်ားကုိေတာင္မ်က္စိ က်ေနျပန္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ၄င္း၏မဟာမိတ္တပ္မ်ားေၾကာင့္
အာဖဂန္တည္ၿငိမ္သြားပါက တရုတ္အတြက္ ဇိမ္တကာ့ဇိမ္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
တိဗက္ ကုိမ်က္စိမွိတ္ သိမ္းထားျခင္းသည္လည္း နယ္ပယ္
အာဏာခ်ဲ႕ထြင္ဖုိ႔သက္သက္သာ ျဖစ္ေပသည္။ လူသူက်ဲပါးလွသည့္
မြန္ဂုိလီးယားႀကီးကုိ ေတာင္သမုိင္း တပတ္လည္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕လက္သစ္လုပ္ေနသည့္
အရိပ္အေယာင္ေတြရွိေနသည္။ ရုရွ ကလည္း ၄င္းကုိ စုိးရိမ္ေနသည္။
ဗမာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ျခမ္းကုိ တအိအိတုိင္းဝင္းလာေသာ
အေျခခ်ေနထုိင္မႈမ်ားက့ဲသုိ႕ပင္ မြန္ဂုိလီးယားနယ္စပ္မ်ားကုိလည္း
တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားေသာင္းနဲ႕ခ်ီ ဝင္ေရာက္လာေနေလၿပီ။
တေလွ်ာက္လုံးၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေ
အာရွအလယ္ပုိင္းႏုိင္ငံႀကီးေတြမွ
လူေတြလမ္းေတြတံတားႀကီးေတြပုိက္
စည္ပင္လာခ့ဲရင္တရုတ္ရဲ႕ ကုန္းတြင္းအင္အား တည္ေဆာက္ေနမႈနဲ႕ အတူဟန္ခ်က္
ညီညီေရတပ္အင္အား ကုိပါတုိးခ်ဲ႕လာေနမႈက ေဒသတြင္း ဂ်ပန္၊
ေတာင္ကုိးရီးယားႏွင့္ အိႏိၵယ တုိ႕ကုိပါ ေရတပ္အင္အားအၿပိဳင္
ျပင္ဆင္လာေစသည္။ ရွဴပ္ေထြးလာသည့္ဆက္ဆံေရးေတြၾကား
အေမရိကန္၏ အေနအထားရပ္တည္မႈေတြက ၾကပ္တည္းလာၿပီလား။ အကယ္၍သာ
အုိဘားမားအစုိးရအေနျဖင့္ နဂုိရွိရင္းစြဲအင္အားခ်ိန္ခြင္
ႏုိင္ငံေရးအယူအဆကုိ ဆက္လက္မဆုပ္ကုိင္ေတာ့ပါက အာရွေဒသတြင္
တရုတ္လႊမ္းမုိးမႈႀကီး အလုိအေလ်ာက္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္ေပၚလာမလား။
ေဒသတြင္း စစ္က်ိမ္းသံေတြပုိ ဆူညံလာမည္လား။ အေရွ႕အာရွတြင္
တရုတ္-အေမရိကန္တုိ႕၏ စစ္အင္အားၿပိဳင္ဆုိင္လာပါက ရုရွား။ တရုတ္၊
ေျမာက္ကုိးရီးယားတုိ႔ကတစ္ဘက္၊ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္၊
ေတာင္ကုိးရီးယားႏုိင္ငံတုိ႔က တစ္ဘက္ ကြန္ျမဴနစ္အုပ္စုႏွင့္
အရင္းရွင္အုပ္စုတုိ႕၏ ႏ်ဴးကလီးယား စစ္မက္ေရးရာက အာရွအေရွ႕ဖ်ားေဒသတြင္
ေပါက္ကြဲလာမည္သာ ျဖစ္သည္။ ယင္းေန႔သည္ကား ကမၻာႀကီးပ်က္သုံန္းမည့္
ေနပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ယင္းသုိ႕မဟုတ္ပါက ကမၻာ့အေမရိကန္ ကုိယ္တုိင္ကေရာ
ေခါင္းကေန အၿမီးအထိ အစာေတြဝဆူၿဖိဳးေနသည့္ တရုတ္နဂါးႀကီးကုိ
လုိလုိလားလားလႊတ္ထားခ့ဲေလမလား။ အေမရိကန္-တရုတ္အင္အားႀကီး ႏွစ္ႏုိင္ငံ၏
ဘတျပန္-က်ားတျပန္ ႏုိင္ငံေရးလြန္ဆြဲပြဲခ်ိန္ခြင္
မည္သုိ႕ျဖစ္လာမည္နည္းဆုိသည္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္သာျဖစ္ေပသည္။
www.arakantimes.net/burmese
